เมื่อเดินตามเส้นทาง ที่ผ่านเรือนพักอาคันตุกะขึ้นมาเรื่อยๆ ก็จะพบลานธรรม เป็นสนามหญ้าสีเขียว มีพระพุทธปฏิมาประดิษฐานภายในซุ้ม มีแผ่นหินวางเป็นทางเดินโดยรอบบริเวณลาน สำหรับเดินจงกรมเจริญสติ และเดินเวียนเทียนประทักษิณในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา

บรรยากาศที่เอื้อต่อการปฏิบัติ คือ สิ่งสำคัญต่อความก้าวหน้าในการปฏิบัติ
จิตภาวนา

ด้วยความปลอดโปร่งโล่งกว้างของบรรยากาศและทิวทัศน์ที่ดูแล้วสบายใจสบายตา ของธรรมชาติโดยรอบจึงเป็นมุมสงบอีกมุมหนึ่ง ภายในทีปภาวันธรรมสถานที่ผู้ปฏิบัติมักมานั่งพักคลายอิริยาบถ

มุมกว้าง ณ บริเวณลานธรรม

ศาลาพักอิริยาบถ มุมไกล

ศาลาพักอิริยาบถ มุมมองจากศาลาปฏิบัติธรรม

ทางเดินขึ้นสู่เนินที่ราบชั้นกลาง และชั้นบน

มีความลาดเอียง และคดเคี้ยวไปตามสภาพพื้นที่

บางช่วงเป็นทางเรียบ บางช่วงเป็นบันได

บันไดทางเดินช่วงต่อ จากที่ราบชั้นกลาง สู่ศาลาปฏิบัติธรรม
ซึ่งตั้้งอยู่ชั้นบนสุด

               เนื่องจากพื้นที่ภายในทีปภาวันธรรมสถาน ตั้งอยู่บนพื้นที่ลาดเชิงเขา สิ่งปลูกสร้าง เช่น อาคารทีพัก หรืออาคารที่ประกอบกิจกรรมอื่นๆ จึงตั้งอยู่ในพื้นที่ต่างระดับกัน ตามสภาพของพื้นที่แต่ละช่วง ว่าจะเอื้อให้สร้างอาคารสถานที่ เพื่อประโยชน์ใช้สอยแบบใด การเดินจากที่หนึ่ง ไปยังอีกที่หนึ่ง จึงเป็นการเดินจากที่ต่ำไปยังที่สูง หรือจากที่สูงไปยังที่ต่ำ โดยมีทางเดิน บางช่วง ที่ปูด้วยอิฐบล๊อกรูปตัวหนอน และบางช่วง ที่เป็นบันได เป็นทางเดินเชื่อมต่อ ไปมาระหว่างอาคารในพื้นที่ต่างๆ ดังบางส่วน ที่ปรากฏในภาพ